dok M030


 

.djvu

     

 

dokument (pozew) słabo czytelny, dodatkowo zewnętrzna strona karty została ucięta i brakuje 2-3 liter, a  strona 30v sfotografowana  tak, że brak jest prawie całych dwu wersów;  karta została wszyta bez zakładki, dlatego ostatnie litery, a czasami nawet wyrazy są nieczytelne, na zgięciach bardzo wyblakłe.

W nawiasach kwadratowych wpisano  interpretację, lub uwagę.

Tekst jest czasami słabo zrozumiały,  pisany  mieszanym językiem polsko-białoruskim, częściowo także mieszanym alfabetem (np. łacińskie m).

 

 

 

    transliteracja

 

 

Jan Karol hrabia na Dolsku, Dubrownicy i Komarowie Dolski, marszałok nadworny [Wielkiego Księstwa Litewskiego] pinski, wołkowyski etc. Starosta , pułkownik jeho korolewskoj miłosti ziemianom Jego Korolewskoj Miłosti powietu pinskoho urożonym panom Andrjeju Semenowiczu Horainu Wabiszczewiczu, Filonu Iwanowicza i synu jeho panu Trochimu Filonowiczu Nozdrinowiczom Płotnickim żałował u sudu mojeho grodskoho pińskoho ziemianin Jeho Korolewskoj Miłostki tohoż powietu pinskoho urożony pan Mojsiej Nozdrynowicz Płotnicki o tom i tym sposobom iż szto osoby obżałowanyje [cho]tiaczi żałobliweho [chotieczi?] do zguby ojczyzny ubohoje żałobliwoho [sz]koduczi i gubiaczi jeho, człowieka ubohoho i nieprawnie w roku tiepierieszniem tysiecza szetsot osmdiesiat siemom roznych czasow i dniej iduczy zpornoju radoju namowoju, tak żałujuczoho samoho jako i na panieju małżonku jeho powiet i pochwałku uczinilistie bitiem i zabiciem a obżałowany pan Trochim Filonowicz Płotnicki majuczi sobie na pomoc rodicza swojeho otca pana Filona Iwanowicza Nozdrinowicza, także i pana Andrieja Horaina  Płotnickich radoju i namowoju pieriepomniawszy strogosti kary Bożej, [liekcze] sobie poważati prawo pospolite [powszechne] i pien [w znaczeniu katowski] na takowych swawolnych zapisany, ufajuczi w silie i dostatkiem hroszowym, jako człowiek zuchwały, tiepier swieżo w roku tiepierieszniem tysiecza szetsot osmdiesiat siemoho miesiąca apriela wtoroho dnia na dorozie dobrowolnej pri sielie Płotnicy [na]stupiwszy mocno gwałtownie z siekieroju, niezwyczajnem orużem, na żałujuczoho do szyje siekieroju titt pokilkakrot siekuczi te słowa mowił iż po toje [ot] otca swojego prysłany jest tem abym tiebie tiepier zabił, tedy wasza miłost obżałowany panie Niezdrynowiczu siek zapamietalie siekieroju do szyi niezwyczajnym orużiem [chodaczi?] załujuczoho zawziati [  ] umylnie uchylił sie i tym czasem obżałowany panie Trochimie [  ] żałujuczi widaczi to zapamietałost two[ju] obzałowany panie Nozdrynowiczu ostatek zdrowia swojeho musieł uchodit a obżałowany prywodiaczi zamiarnost swoju do skutku [  ] ponowił opowiec i pochwałku bitiem i zabiciem uczynit, o szto wsie żałujuczi pan Mojsiej Nozdrynowicz, tak o zły tiaty raz [czyli ciety raz-uderzenie] siekieroju i o uczynienuju otpowiec

 

 [   ] pieried wrad [   ] w zamku jeho korolewskoj miłosti w Pinsku warunkach i żałobach w roku piepieresznym tysiacza szetsot osmdiesiat siemom sudiet pripadajuczije a w niesużenie [   ] sami osobami swoimi stali i usprawiedliwili sie [  ]. Pisan w Pińsku roku tisieczi szestsot osmdiesiat siemom misjach maja tridcatoho dnia



powrót